Mitt drømmelag - Odd Magnus Ferkingstad (Oddi)

Mitt drømmelag - Odd Magnus Ferkinstad

(Teksten er kopiert fra vår Facebook side)

Dagens kar som får presentera sitt drømmelag har lakt sin kjærlighet på Skudnuss. Han e ikkje født og oppvokst her, men me vett allerede at han flytte gaaaaarangert sørøve så fort ongane e flytta ut. 3 periodar har an vært innom Suil som spelar og nå trenar. Jobb har an i Skudnuss o! Trubadur, musikar og ein fotballelskar (løye nok heie an på Man Utd).

Me snakke såklart om A-lagstrenar Odd Magnus Ferkingstad! Kom her som ein del av satsningsprosjektet te Rune Warholm, spelte då framme i angrep. Kom tebake onna Børge Ivan og va då omskolert som ein kjappe midtstoppar for å kompensera for Olav Lauvås sin manglande fart!

Gledeligt nok kom an inn ifjor å tok øve A-laget vårt. På korte tid fekk me ett par nye ansikter inn og bedre resultat enn me hadde hatt så longt i sesongen. I år har han og resten av gjengen virkelig fått opp dampen, som blei toppa me opprykk! Kanskje han hente inn ett par fra drømmelaget sitt, for å forsterka laget te 5.div!

Mitt drømmelag

Eg har vore så heldige å få dratt på meg Skudnuss-drakten i tre periodar. Fyste gong va i 2003. Hvis eg får lov å rekna med den siste tiden nå i 2025, så e eg plutseleg tebake som 43-åring på reklaget – i tillegg te at eg e trenar for dagens A-lag. Hehe.

Men det e spesielt perioden frå 2013, då me rykte opp te 4. divisjon, som verkeleg har satt seg i minnet. Dei fleste så eg har plukka ut her, e henta frå den tida.

Trenerne eg har valg, og i ein 4-2-3-1-formasjon, er to reine Skudnuss-legender: Børge Ivan Hansen og assistent Tor Inge Mæland – dynamitt i lag. Børge Ivan va sindige, rolige og faglige , mens Tor Inge va ei reine kruttønna så konne smella når som helst, og som alltid fekk oss på tå hev. Perfekt balanse. Så må me ikkje glemme oppmann/støtteapperat Geir Risdal! Fantastisk mann!

Keeper: Nick Freier. Eg trudde lenge han va frå Tyskland når eg først hørte om han, men det stemte visst ikkje heilt – han va vel bare halve! Han hadde struktur, disiplin og ein autoritet som gjorde at du visste kim så bestemte i boksen. Ein ledar og ei trygghet.

På venstre back - Ståle Kristoffersen. Bunnsolid, stødig og alltid på rette plassen. Eg syns egentlig han va altfor goe for nivået me låg på, og eg va glad me hadde han. Når Ståle hadde dagen – og det hadde han stort sett alltid – då kunne me andre senka skuldrene litt. Trekke o fram Espen Jakobsen, som speilte mykje her – solid, greie og alltid klar. Han kunne brukast overalt i forsvar og midtbane, og du visste jobben blei gjort. Og så hadde han ei skuddfot som va av dei bedre.

Midstoppere var Olav Lauvås og meg. Me va paret baki i den perioden. Olav og eg harmonerte som eit gammalt ektepar på banen. Olav med den gode venstrefoten, og eg så sprang opp alt så kom igjønå og måtte rydda opp. Hvis eg tar meg sjøl vekk, så e valget heilt klart Frank Hemnes frå 2003-tida. Han hadde dei spissaste knærne i Rogaland og va heilt fryktelig å møta! Eg huske frå fyste perioden min i Skudnuss, tidligt i 2003, når me tok Skudnuss-ferjå te Stavanger på kamp. Olav satt i kroken sin som vanlig og pugga te eksamener – han sko bli eigedomsmeklar – mens resten av oss lada opp med “pulse i brød” og løgne skrøner. Men når kampen starta, va han påskrudd som få!

Høyrebacken: Thomas Thorsen. Ei evighetsmaskina så aldri gjekk tom. Når han fekk tak i ein motspelar, så slapp han deg ikkje fri igjen. Ein så du elska å ha med deg, men hata å spele imot.

Sentral midtbane: Thomas Risdal og Kjell Oddvar Svendsen. To karer så va sjølve hjarta i laget. Du visste alltid ka du fekk - blod, svette og innsats frå første sekund. Dei speilte med hjarta utapå drakta og hadde lojaliteten i ryggraden. Ekte Skudnuss-krigare.

På høyrekant: Andreas Tomren Stave. Eg trur faktisk ikkje eg har sett ein bedre spelar i Skudnuss-drakt. Han hadde alt: fart, teknikk, driv – og gjorde forsvararar svimle. Hadde motivasjonen vore større, så kunne han nådd langt. Men for oss va han gull.

På venstrekant: SOE, eller Sten Ove Eike – Lyn-toget, ein legende så ikkje trenge introduksjon. Når han fekk ballen, reiste folk seg. Alle visste at nå kunne det smella.

Offensive midtbanen blir styrt av Jarle Instanes – hovmesteren sjøl. Han så serverte alt. Blikk, pasningsfot, ro og forståelse – og masse målpoeng. Skulle bare hatt litt meir fart, så hadde han vore heilt komplett. Men som lagspelar- rein klasse!

Spiss: Torbjørn Sellikken. Ei kraftpakka uten like. Fart, skudd og styrke som ein bjørn. Han snakka ikkje så mykje, men skuldrene hans snakka for han. Forsvararar fekk vondt både fysisk og mentalt når dei møtte han. Han ga seg altfor tidligt…

Benken – Garderobens sjel Ein stall e aldri bedre enn garderoben sin, og disse har eg med på benken: Vegard Østebø (K): Keeper så sto omtrent like mykje som Nick når Nick va på havet. Lagets klovn, latteren i garderoben – men steike trygg i mål. Jens Børge Hansen: Teknikar, krigar og humørspreder. Alltid på, aldri klaging. Tommy Skjøllingstad: Tryllekunstnar med ball, fart og driv. Tar me meg Kristoffer Espedal: Den snillaste kjempen frå Skudnuss. Eg va livredd han før eg blei kjent med han! Sterk forsvarar som kunne spele spiss og. Bjørn Harald Granerud: Temperament, aggresjon og fart i ein og samme pakke. Aldri halvveis i nåke. Full gass konstant. Du visste aldri ka som kom – fargekort-faren va høge! Fredrik Haugen: Spiss med stort potensial, flytta pga skole. Først i kvar duell, kravstor både med seg sjøl og andre. Vinnarvilje i blodet og ekte Skudnuss-patriot. Og nå blitt ein god skribent på sine eldre dagar. Per Einar Tjøstheim: Kraftback med vilje og guts. Speler endå i Skudnuss på laget vårt, og det seie vel alt. Miljøskapar av rang. Ei Skudnuss-legende. Maxime Lescoute: 15 år då, ung og uforutsigbare med litt temperament. Teknisk og kreativ, og når han traff – då va det rein magi. Flere kunne vore nevnt. Ingen e glømt 

Heia SUIL!